صرافی‌های ارز دیجیتال دارای انواع مختلفی هستند، هریک با ویژگی‌های خاص خود. برای معامله در این صرافی‌ها، نیاز به حضور فیزیکی در محل دفتر صرافی نیست و می‌توانید از طریق سایت یا اپلیکیشن موبایل اقدام کنید که در بالا توضیحاتی در مورد همه صرافی های دیجیتال آورده ایم.

در حالت اول، شما با خود صرافی ها معامله می‌کنید و در این حالت، صرافی خودش طرف معامله است و افراد برای خرید ارز دیجیتال، آن را از خود صرافی خریداری می‌کنند و برای فروش، ارز دیجیتال خود را به خود صرافی می‌فروشند و این در صرافی های مطرح دنیا مانند بایننس و…مرسوم است. حالت دوم :صرافی خودش طرف معامله نیست و فقط یک واسط بین خریدار و فروشنده است و از انجام معاملات مقداری کارمزد را به عنوان سود می‌گیرد.

1. رمزارزهای کلاسیک: مانند بیت کوین که به عنوان پول دیجیتال استفاده می‌شوند.
2. رمز ارزهای برنامه‌ای (DApps): که برای اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده می‌شوند.
3. دارایی‌های دیجیتال کاربردپذیر: که برای موارد خاصی مانند جمع‌آوری کمک‌های مالی یا نمایندگی از دارایی‌های فیزیکی استفاده می‌شوند.
4. ارزهای حوزه امور مالی غیرمتمرکز (DeFi): که برای خدمات مالی غیرمتمرکز به کار می‌روند.
5. ارز صرافی‌ها: که توسط صرافی‌های ارز دیجیتال ایجاد و مورد استفاده قرار می‌گیرند.
6. میم کوین یا شت کوین ها : که بیشتر برای سرگرمی و بدون هدف خاص مالی ایجاد شده‌اند.
7. رمز ارزهای حوزه Metaverse و بازی: که در دنیای مجازی و بازی‌های آنلاین استفاده می‌شوند.
8. ارزهای دیجیتالی دارای ارزش ثابت (Stablecoin): که به ارزهای فیات متصل هستند و نوسان کمتری دارند.

حوزه فنی

در حوزه فنی، برخی رمز ارزها به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد و نوآوری‌های تکنولوژیکی که ارائه می‌دهند، بازخورد بیشتری دریافت می‌کنند. بر اساس اطلاعات جستجوی وب، بیت کوین (Bitcoin) به دلیل شناخته شده بودن و پذیرش گسترده در میان مردم و مشاغل، همچنان یکی از رمز ارزهایی است که بیشترین توجه را در جوانب فنی به خود جلب کرده است. علاوه بر بیت کوین، اتریوم (Ethereum) نیز به دلیل پلتفرم قراردادهای هوشمند و امکانات برنامه‌نویسی پیشرفته‌ای که فراهم می‌کند، مورد توجه فراوان قرار گرفته است.

همچنین، پروژه‌های جدیدتری که در حوزه‌هایی مانند هوش مصنوعی فعالیت می‌کنند، نیز در حال جلب توجه هستند و به لحاظ فنی مورد بررسی قرار می‌گیرند. این پروژه‌ها ممکن است از نظر فناوری پیشرفته‌تر باشند و بازخوردهای فنی مثبتی دریافت کنند.با این حال، باید توجه داشت که بازار رمز ارزها متغیر است و نوآوری‌های فنی مداوماً در حال تغییر و تکامل هستند. بنابراین، همیشه توصیه می‌شود که قبل از سرمایه‌گذاری یا مشارکت در هر پروژه‌ای، تحقیقات کافی انجام شود و از منابع معتبر استفاده گردد.

رمز ارزها را می‌توان بر اساس کاربردهای معاملاتی و غیرمعاملاتی دسته‌بندی کرد

رمز ارزهای معاملاتی: این دسته از رمز ارزها بیشتر برای انجام تراکنش‌های مالی و انتقال ارزش استفاده می‌شوند. آنها می‌توانند به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت، سرمایه‌گذاری، یا حتی به عنوان پشتوانه برای دیگر دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. مثال‌هایی از این دسته عبارتند از بیت کوین و لایت کوین.

رمز ارزهای غیرمعاملاتی: این دسته از رمز ارزها کاربردهایی فراتر از معاملات مالی دارند. آنها ممکن است برای نمایندگی از دارایی‌های فیزیکی، به عنوان بخشی از سیستم‌های رأی‌گیری غیرمتمرکز، یا برای ایجاد و مدیریت هویت‌های دیجیتالی استفاده شوند. مثال‌هایی از این دسته شامل ارزهای توکنیزه شده و رمز ارزهای برنامه‌ای هستند.

هر دو دسته از رمز ارزها نقش مهمی در اکوسیستم دیجیتالی امروزی دارند و به شکل‌گیری آینده مالی و تکنولوژیکی کمک می‌کنند.

قراردادهای هوشمند بر بستر بلاک چین، برنامه‌هایی هستند که به صورت خودکار و بر اساس شرایط مشخصی که در کد آن‌ها تعبیه شده، عمل می‌کنند. این قراردادها می‌توانند بدون نیاز به واسطه یا دخالت انسانی، تراکنش‌ها و توافقات را اجرا کنند و به این ترتیب، امنیت، سرعت و کارایی تراکنش‌ها را افزایش دهند.

به عنوان مثال، در صنعت املاک، قرارداد هوشمند می‌تواند فرآیند خرید و فروش ملک را ساده‌تر کند. در این حالت، هنگامی که پول به حساب فروشنده واریز شود، قرارداد هوشمند به صورت خودکار سند مالکیت را به خریدار منتقل می‌کند. این فرآیند، که معمولاً نیاز به حضور بانک‌ها، دفاتر اسناد رسمی و دیگر واسطه‌ها، با استفاده از قراردادهای هوشمند، سریع‌تر و کم هزینه‌تر انجام می‌شود.

قراردادهای هوشمند در بلاک چین‌های مختلفی مانند اتریوم (Ethereum)، بایننس اسمارت چین (Binance Smart Chain)، سولانا (Solana) و کاردانو (Cardano) پیاده‌سازی شده‌اند و هر کدام از این بلاک چین‌ها می‌توانند زبان‌های برنامه‌نویسی مختلفی را برای توسعه قراردادهای هوشمند پشتیبانی کنند .قراردادهای هوشمند، که به آنها اسمارت کانترکت هم گفته می‌شود، برنامه‌ها یا کدهایی هستند که روی بلاک چین ذخیره می‌شوند و در صورت برآورده شدن شرایط خاصی، به طور خودکار و بدون نیاز به واسطه یا تأیید انسانی، دستوراتی را اجرا می‌کنند. این قراردادها می‌توانند برای انواع مختلفی از تراکنش‌ها و تعاملات مالی استفاده شوند و به دلیل خودکار بودن، سرعت و کارایی تراکنش‌ها را افزایش می‌دهند و هزینه‌های مربوط به واسطه‌ها را کاهش می‌دهند.

مفهوم قراردادهای هوشمند اولین بار توسط نیک زابو (Nick Szabo) در سال ۱۹۹۴ مطرح شد . از آن زمان تاکنون، با پیشرفت فناوری بلاک چین و ارزهای دیجیتال، توسعه و کاربردهای زیادی یافته‌اند.

اتریوم (Ethereum) اولین شبکه‌ای بود که به طور خاص برای پشتیبانی از قراردادهای هوشمند طراحی شد و امروزه بسیاری از پروژه‌های دیگر نیز در این زمینه فعالیت می‌کنند.